حسبان نخستین روزنامه گردشگری ایران ویژه نامه شهر جدید پردیس

موسس شرکت دوست یابی اشلی مدیسون با ذکر این نکته با ایجاد سایت اینترنتی افراد متاهل را در امریکا و اروپا وارد زندگی بیرون از ازدواج خود می کند.تحقیقات موجود نشان‌دهنده‌ی آن است که بین ?? الی ?? درصد مردان و حدود ?? الی ?? درصد زنان در طول زندگی زناشویی خود به همسرانشان خیانت می‌کنند.

نکونام: وقتی حرفه‌ای می‌شوی شرایط خیلی سخت می‌شود. وقتی در ایران بودم چون شرایط کاملا حرفه‌ای نبود واقعاً‌ لذت می‌بردم و به من خوش می‌گذشت. یادم هست که بعضی وقت‌ها تا 6صبح پلی‌استیشن بازی می‌کردم و ساعت 9 می‌رفتم تمرین/اوتادی:لازمه بازیگری این است که شما بخوانید و بنویسید و حداقل این است که شما فیلمنامه را باید بخوانید و طبیعتاً‌ یک سطح متوسط از فرهنگ و مواد را احتیاج دارد، اما این اصلا دلیل بر این نمی‌شود که بازیگران ما آدم‌هایی فرهنگی هستند

سایت گل - پسر خوب پامپلونا، پسر خوب ما بود که حالا شده است پسر خوب آنها. او هنوز هم پسر خوب ماست وقتی برمی‌گردد و در سرزمینی که شش سال است ساکنش نیست، میزبان خودش باشد. میهمان خودش یا میزبان خودش. این‌بار آمده و میهمان ما شده است. این خاصیت فوتبال است که وقتی برگزار می‌شود همه چیز را تحت‌الشعاع قرارمی‌دهد؛ همه چیز زندگی را، شهر را و خانواده را. هنر را هم تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد و علاوه بر آن، آنها که با فلسفه فوتبال سر و کار دارند و عاشقان آن هستند، فوتبال را هنر می‌دانند. فوتبال همه را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، از جمله هنرمندان را.

وقتی قرار شد در کشور جواد نکونام میزبانش باشیم، این میهمانی را با حضور هنرمندی برگزار کردیم که او هم از بازیگران جوان سینمای ماست. لژیونر شدن سینماگران ما به خصوص سینماگران زن ما، با توجه به شئونات اسلامی و فرهنگی ما امکان‌پذیر نیست و اگر این امکان فراهم بود، لیلا اوتادی هم دعوتنامه‌ای داشت برای بازی در فیلمی انگلیسی و حالا دو لژیونر از دو ژانر مهم و تأثیرگذار روبه‌روی هم قرار گرفتند. با دو ستاره از همان دو ژانر در کنار هم نشستیم، تا درباره موضوع روز حرف بزنیم؛ فوتبال؛ این بلای زیبا.

صحبت‌های ما هم از جایی شروع شدکه جوادنکونام گفت وقتی در اسپانیاست فیلم‌های ایرانی می‌بیند و ما هم قاعدتاً‌ تعجب کردیم:

*آقا جواد، یعنی واقعا‌ آنجا فیلم ایرانی می‌بینی یا به خاطر تعارف می‌گویی؟

نکونام:‌ بله، وقتی که می‌آیم اینجا فیلم‌ها را تهیه می‌کنم و با خودم می‌برم، آنجا وقتی که کاری ندارم فیلم‌های ایرانی می‌بینم.

*پیگیر فیلم‌ها هم هستید؟

نکونام:‌ بله، دنبال فیلم‌ها هستم. یک سایت هست که فیلم‌های را می‌توانم از آن دانلود کنم. آنجا سرعت اینترنت بالاست؛ به همین خاطر راحت‌تر می‌توانم فیلم‌ها را بگیرم. بنابراین قبل از آنکه این فیلم‌ها اینجا منتشر شود، آنجا از روی اینترنت می‌بینم.

*این چیزها را به خاطر خانم اوتادی که نمی‌گویی؟

نکونام: (خنده) نه. راست می‌گویم.

*ما باور نمی‌کنیم و مجبوریم امتحان بگیریم. آخرین فیلمی که دیدی چه بود؟

نکونام:‌ فیلم جدیدی که با آقای پورسرخ بازی کردند را ندیدم، اما تعریفش را شنیدم. من CD را از اینجا تهیه می‌کنم و می‌برم، مخصوصا‌ً‌ وقتی بازیگران خوب قدیمی یا بازیگران خوب جدیدمان در آن حضور داشته باشند را می‌گیرم می‌برم.

*خانم اوتادی و با خودم عقب افتادید، شما هم الان باید از فوتبال بگویید، یعنی مجبورید.

اوتادی: چرا مجبور باشم؟ من فوتبال را دوست دارم و خیلی وقت‌ها هم فوتبال می‌بینم، به خصوص بازی‌های ملی را. یعنی تقریبا اکثر بازی‌های ملی را می‌بینم و بازی آقای نکونام را هم در تیم ملی دیده‌ام.

*باشگاهی‌ چطور؟

اوتادی: همه بازی‌های پرسپولیس را می‌بینم و البته استقلال را هم می‌بینم و همین‌طور استیل‌آذین و تیم‌های خوب دیگر را.

*خانم اوتادی شاید خیلی در جریان ریز اطلاعات فوتبالی نباشی، بنابراین به شما بگوییم که جوادنکونام دو، سه سالی هست که ستاره اصلی فوتبال ایران است.

اوتادی: یعنی لیونل مسیِ ایران است.(خنده)

*نه، چون مهاجم نیست و عقب‌تر بازی می‌کند، نمی‌شود با مسی مقایسه کرد. در بین فوتبالیست‌ها تعداد کمی هستند که می‌توانند الگوهای خوب و مناسبی باشند و جواد نکونام یکی از آنهاست. کسانی که به همه رفتارهایشان توجه دارند، می‌دانند همه دارند به او نگاه می‌کنند و او باید رفتار مناسبی داشته باشد. آیا نگاه تو هم به همین‌گونه است؟ از کی متوجه شدی که قرار است یک ستاره باشی و باید به همه رفتارهایت توجه داشته باشی؟

نکونام: موقعی که آدم در یک شرایطی قرار می‌گیرد، نمی‌تواند دنیای بیرونش را درک کند. شاید من همان زمانی که در پاس بودم، به عنوان یک مدل و الگو برای تعدادی از طرفداران فوتبال مطرح بودم، اما خودم این را درک نمی‌کردم ولی الان دیگر می‌توانم این را حس کنم، چون به هر حال تجربیاتی به دست آورده‌ام و بیرون از فوتبال به پدیده‌های اجتماعی توجه کرده‌ام.

حالا حس می‌کنم که خیلی چیزها را باید کنترل کنم. البته من از همان زمان سعی کرده‌ام به رفتارم اهمیت بدهم و این فقط مربوط به زمین فوتبال نیست، بیرون از زمین فوتبال هم همین است. من یکی از فوتبالیست‌هایی هستم که اصلا حاشیه نداشتم. هیچگاه دوست نداشتم در حاشیه باشم یا درگیری داشته باشم و بخواهم مشکلی را با مربی و بازیکن به وجود بیاورم. البته پیش آمده که مشکلی هم داشته باشم، اما همه این‌ها ناخواسته بوده. الان هم آن روال را ادامه می‌دهم و البته تجربه هم پیدا کردم. حالا چندین سال است که نماینده فوتبال ایران در خارج از کشور هستم و طبیعتاً علاوه بر آنچه که بود، مسئولیت‌های دیگری هم برایم به وجود آمده است.

خانواده، فوتبال

*آیا از وقتی که موفق شدی و دیگر فوتبالیست مطرحی شدی، نگاه خانواده به فوتبال تغییرکرده است؟

نکونام: خانواده من از همان اول فوتبالی بودند و وقتی که فوتبال پخش می‌شد، تمام کانال‌های دیگر را تعطیل می‌کردند و فوتبال می‌دیدند. پدرم خودش فوتبالیست بود و در تیم شاهین بازی کرده بود و داداش بزرگ من در تیم بانک سپه بازی کرده بود، بنابراین خانواده‌ام کلاً‌ فوتبالی بودند و هستند. پدرم علاوه بر اینکه گفتم علاقمند به فوتبال بود، یک چیز مهم دیگر هم داشت و آن اینکه خیلی به اخلاق و رفتار خودش و ما اهمیت می‌داد. من این مسأله را از ایشان یاد گرفته‌ام و این همان چیزی بود که ایشان خیلی تأکید داشت.

کی گفته که زنان مخالفند؟!

*خانم اوتادی برداشت کلی و اولیه ما این است که وقتی یک تورنمنت مثل جام ملتها شروع می‌شود، زنان ضدفوتبال می‌شوند.

اوتادی: نه! چرا؟! فکر نمی‌کنم اینطوری باشد.

*به هر حال ما اینطوری فکر می‌کنیم، شاید به این خاطر که اکثر مردان در جوّ فوتبال قرار می‌گیرند.

اوتادی: شاید بخشی از زنان جلوی این قضیه موضع داشته باشند، ولی این شامل همه خانم‌ها نیست.

نکونام: شاید در دوره‌‌های دیگر اینطوری باشد، اما در جام‌جهانی کمتر چنین چیزی اتفاق می‌افتد چون فکر می‌کنم آنها هم با علاقه فوتبال را پیگیری می‌کنند.

*شاید به این خاطر به این نتیجه رسیدیم که غالب زنان اینگونه هستند و اصولاً‌ فوتبال یک ورزش مردانه است.

نکونام: در ایران مردانه است، البته الان خانم‌ها در ایران هم فوتبال بازی می‌کنند.

*ولی نسبت تعداد آدم‌هایی که به آن می‌پردازند، قابل مقایسه نیست.

اوتادی: به هر حال فرق می‌کند، اما فوتبال در بین خانم‌ها هم طرفداران خودش را دارد. فکر می‌کنم در سال‌های اخیر گرایش خانم‌ها به فوتبال بیشتر شده که این هم به خاطر ایجاد تیم فوتبال بانوان است و هم اینکه به هر حال فوتبال جذابیت‌های خودش را دارد.

ستاره‌ها

*شما به عنوان یک بازیگر که جزو بازیگران مطرح سینمای ما هستید، نظرتان راجع به ستاره‌های فوتبال چیست؟ یک موقعی بین هنرمندان و ورزشکاران ارتباط‌های خوبی وجود داشت که باعث نزدیکی عوامل این دو ژانر مورد توجه جوانان هم می‌شد، اما الان این اتفاق کمتر می‌افتد.

اوتادی: فکر می‌کنم این وظیفه ما و همین‌طور از آن طرف، وظیفه ورزشکاران است که این همکاری را فراهم کنند و تا جایی که ممکن است تبادل‌نظر داشته باشند. طرف سوم این قضیه هم رسانه‌ها هستند که ترتیب این قضیه را بدهند. البته نسبت به آنچه خیلی قبل‌ترها وجود داشت، یک‌سری روابط و مسائل نمی‌شود وجود داشته باشد اما تا آنجایی که ضوابط و قوانین موجود اجازه می‌دهد خوب است که این روابط فرهنگی وجود داشته باشد، تا هر دو طیف از فکرها، عقاید همدیگر بهره‌مند شوند. به هر حال اگر هنر رابطه بهتری با فوتبال داشته باشد، می‌تواند روی آن تأثیر مثبت بگذارد و همین‌طور ورزش که در هنر، جایگاه خودش را دارد.

*هنرمندان راجع به فوتبالیست‌ها چه فکر می‌کنند؟ تلقی شما از یک بازیکن مثل جوادنکونام که در خارج از ایران زندگی می‌کند، چیست؟ می‌خواهیم ببینم که به نظر شما جایگاه جواد نکونام در چه جایگاهی نسبت به یک ستاره سینما قرارد دارد؟

اوتادی: قطعاً‌ اگر یک بازیگر مرد می‌توانست برود و در یک کشور دیگر کار کند و موفق باشد می‌شد مقایسه‌ای انجام داد، اما فعلاً‌ چنین شرایطی وجود ندارد و نمی‌شود چنین مقایسه‌ای انجام داد، اما جدای از این مسأله کاری که آقای نکونام انجام می‌دهد و حضوری که در فوتبال اسپانیا دارد، باعث افتخار است. فوتبالیست‌ها همیشه دست‌شان بازتر است و روابط بین باشگاهی در فوتبال راحت‌تر انجام می‌شود اما در سینما این روابط خیلی کمتر است.

*به نظر شما آیا اگر نظیر موفقیتی که آقا جواد به دست آورده را یک بازیگر به دست می‌آورد، خیلی بیشتر روی آن تبلیغ نمی‌شد؟

نمی‌شود گفت بیشتر یا کمتر تبلیغ می‌شد. آنچه می‌شود گفت این است که در عرصه دیگری باید ستاره دیگر تبلیغ می‌شد. فوتبال به نسبت سینما همگانی‌تر است و اصولاً مخاطبان سینما با مخاطبان فوتبال ممکن است فرق داشته باشند.دیروز داشتم با یکی از بازیگران جوان و مطرح صحبت می‌کردم. ایشان می‌گفت که حالا فوتبال یک فرهنگ جهانی شده، اما در ایران این اتفاق نیفتاده و هنوز سینمای ما سفیر فرهنگی مهم‌تری از فوتبال است.

فوتبالیست‌ها مهم‌ترند یا بازیگرها؟!

بعضی وقت‌ها که با هنرپیشه‌ها صحبت می‌کنی، احساس می‌کنی که خودشان را به نوعی رقیب فوتبالیست‌ها می‌دانند. البته این یک موضوع عمومی نیست، اما به هر حال به نظر می‌رسید این دو گروه که با موضوع شهرت هم سر و کار دارند، خودشان را رقیب هم می‌دانند.

اوتادی: نه فقط فوتبالیست‌ها برای فوتبالیست‌ها و بازیگرها برای بازیگرها، فکر می‌کنم همه ما نماینده یک گروه فرهنگی هستیم و داریم چیزی را هم به مردم ارائه می‌کنیم که به هر حال کم یا زیاد به نوعی وظیفه فرهنگ‌سازی را به عهده دارد. هر چقدر این صمیمیت و دوستی بین این دو قشر وجود داشته باشد، بهتر است تا اینکه رقابتی وجود داشته باشد. من اسم آنچه را که وجود دارد هم رقابت نمی‌گذارم.

*اما وجود دارد.

نکونام: به نظر من هم این احساس فاصله و رقابت وجود دارد.

اوتادی: بله، به هر حال یک چیزهایی هست و مخصوصا حول دو باشگاه معروف، یک‌سری جناح‌بندی وجود دارد، اما به نظرم لازم است آنقدر صمیمیت و همکاری و همفکری بین این دو قشر وجود داشته باشد که تأثیر مثبتی روی جوانان بگذارد.

نکونام: اینکه این رفاقت و همکاری وجود داشته باشد خوب است. من خودم هم چند دوست بازیگر دارم، اما خواه ناخواه این رقابت وجود دارد، اما این رقابت و مقابله را ماها به وجود نیاورد. این حالت را دیگران به وجود آوردند، نه ما.

اوتادی: به هر حال در جامعه همه جور شرایطی وجود دارد و نه تنها بین هنرمندان و ورزشکاران، بلکه بین فردفرد افراد جامعه چنین حس‌هایی هست، اما ما باید تلاش بکنیم که این فضا وجود نداشته باشد و فضا بیشتر فضای تعامل مثبت باشد.

نکونام: بله این خوب است، اما علت اصلی این قضیه بحث‌های حاشیه‌ای است که خیلی وقت‌ها وجود ندارد اما دیگران به آن دامن می‌زنند.

*آیا این فاصله به خاطر اختلاف سطح فرهنگی فوتبالیست‌ها و هنرمندان نیست؟

اوتادی: من این را قبول ندارم. هم فوتبالیست باسواد خوب، خیلی داریم که نمونه خوب آن علی دایی است و هم اینکه اصولا این قضیه مسأله چندان تعیین‌کننده‌ای نیست.

نکونام: سواد تحصیلات چیزی به شخصیت ذاتی انسان اضافه نمی‌کند. هر کسی این چیزها را یاد می‌گیرد و این بیشتر بستگی به تربیت افراد دارد، نه به تحصیلات آن.

*منظورم سطح تحصیلات دانشگاهی نبود، بلکه بیشتر همان سطح فرهنگی افراد است.

اوتادی: من فکر می‌کنم اگر هر کسی به رفتارهای شخصی و اجتماعی خودش توجه داشته باشد، فضایی به وجود می‌آید که همگی روی هم تأثیر مثبت می‌گذارند. ضمن آنکه وقتی فوتبالیستی برای بازی به یک شهر یا کشور دیگری می‌رود، با فرهنگ تازه‌ای آشنا می‌شود و به نوعی دنیادیده می‌شود و این ‌بارِ فرهنگی خوبی دارد. اختلافاتی اگر وجود دارد و من همانطوری که گفتم چندان به آن اعتقاد ندارم، به خاطر سطح اجتماعی افراد دو گروه نیست. این اختلافات در مورد همه کس می‌تواند وجود داشته باشد. به نظرم معضل و مشکل همه این چیزها خود ما هستیم که نمی‌توانیم رفتارهای مناسب و دقیق و درست داشته باشیم.

نکونام: بگذارید من یک نکته‌ای را درباره درس نخواندن فوتبالیست‌ها بگویم. از فوتبالیست‌های هم‌دوره‌ من، محمد نصرتی، خود من، محرم نویدکیا، حمید عزیززاده و اکثر بازیکنان آن دوره که با هم بودیم، به خاطر مشکلات فوتبال نتوانستیم درس را ادامه بدهیم. من خودم شش سال پیش دانشجو بودم اما وقتی که رفتم امارات دیگر نتوانستم ادامه بدهم. محمد نصرتی رفت امارات، نتوانست. محرم نویدکیا رفت آلمان نتوانست ادامه بدهد. حمید عزیززاده، ابوالفضل حاجی‌زاده و سپهر حیدری ادامه دادند. سپهر در تیم نوجوانان با ما بود، اما چون در اصفهان بازی می‌کرد توانست درسش را هم بخواند. علی دایی زمانی توانست درسش را ادامه بدهد که فوتبالش در اروپا تمام شده و برگشت بود ایران. من یادم هست که ما در هتل لاله بودیم، او کتابش را می‌آورد و آنجا درسش را هم می‌خواند. شاید خیلی‌ها علاقه دارند و داشتند، به ادامه دادن تحصیل‌شان، اما نتوانستند.

*البته شاید یک نکته دیگر هم این باشد که فوتبالیست‌ها معمولا از طبقات پایین‌تر جامعه هستند.

نکونام: بله، این را تا حدودی قبول دارم. کسی که فوتبالیست می‌شود، از بچگی از در که وارد می‌شود، کیفش را پرت می‌کند گوشه‌ای و می‌رود دنبال توپ. من خودم اینجوری بودم. من درسم بد نبود اما درسخوان هم نبودم. بابای من با اینکه خودش هم فوتبالی بود، ولی نمی‌گذاشت تکان بخورم. وقتی که می‌خواستم از در بیرون بروم تا در تیم منتخب مدرسه‌مان بازی کنم، کیف ورزشی را جلوی در، پشت ماشین بابام می‌گذاشتم تا صبح که می‌خواهم بروم، یواشکی آن را بردارم و بروم تا پدرم نگوید هر روز می‌رود فوتبال. البته این را بگویم که بابای من کسی بود که خودش بیشتر از همه باعث شد که من فوتبالیست شدم. فوتبالیست‌ها بیشتر توپ را دنبال کردند تا کتاب و درس را؛ چه در مدرسه و چه در خانه.

*البته این را هم بگویم که در بین بازیگرها هم آنقدر آدم تحصیلکرده زیاد نیست و جدای از تحصیل آنها هم آنقدر باسواد نیستند، یعنی سطح فرهنگی آنقدر متفاوت نیست. می‌خواستم بگویم بیشتر تفاوت نوع تلقی از این قضیه‌هاست تا اینکه سطح فرهنگی بالا یا پایین باشد.

اوتادی: اتفاقاً‌ من هم می‌خواستم همین را بگویم. البته لازمه بازیگری این است که شما بخوانید و بنویسید و حداقل این است که شما فیلمنامه را باید بخوانید و طبیعتاً‌ یک سطح متوسط از فرهنگ و مواد را احتیاج دارد، اما این اصلا دلیل بر این نمی‌شود که بازیگران ما آدم‌هایی فرهنگی هستند.

سینما مهم است یا فوتبال؟

*شما هر کدام در کارتان موفقید و خانواده به شما افتخار می‌کنند، بنابراین در خانواده نکونام فوتبال مهم‌تر از هنر است و در خانواده اوتادی هنر مهم‌تر، درست است؟

اوتادی: البته این چیزی که می‌گویید تا حدودی درست است، اما یک خواهر دارم که استاد دانشگاه است و با سن کمش دکترا دارد، اما به شدت فوتبالی است و همه فوتبال‌ها را نگاه می‌کند. او بیشتر وقت‌ها مرا ترغیب می‌کند به تماشای فوتبال. در خانواده ما هیچ کس به هیچ چیز موضع ندارد و هرکس هر کاری را که فکر می‌کند درست است انجام می‌دهد. به دلیل آنکه پدر و مادر من فوق‌العاده روشنفکرند. در خانه ما هر کس دوست دارد فیلم می‌بیند و هر کس دوست دارد کتاب می‌خواند و اگر برادر من دوست داشت فوتبالیست شود و استعدادش را داشت، پدرم قطعاً‌ از او حمایت می‌کرد.

نکونام: در خانه علاقمند اصلی ما فوتبال است، اما پدر من ما را ترغیب می‌کرد به درس خواندن. برادر بزرگ من معلمی را دوست داشت، رفت دنبالش اما بعدا شرایطش عوض شد و رفت دنبال تشکیل خانواده و راه زندگیش عوض شد. من رفتم دنبال فوتبال و طبیعتاً وقتی رشد خوبی داشتم که توجه برادران کوچکم جلب شده به فوتبال. یکی‌شان ادامه نداد و یکی دیگر دارد ادامه می‌دهد. در خانه ما هم فوتبال مهم بود، اما هر کس کاری را انجام می‌دهد که در آن استعداد دارد و فکر می‌کند دوست دارد.

آیا به شما خوش می‌گذرد؟

نکونام: وقتی حرفه‌ای نباشی واقعاً‌ به تو خوش می‌گذرد، اما وقتی حرفه‌ای می‌شوی شرایط خیلی سخت می‌شود. من در اسپانیا شرایط حرفه‌ای دارم، اما وقتی در ایران بودم چون شرایط کاملا حرفه‌ای نبود واقعاً‌ لذت می‌بردم و به من خوش می‌گذشت. البته من چه در آنجا و چه وقتی در ایران بودم، همیشه به کارم توجه داشتم، اما به هر حال یادم هست که بعضی وقت‌ها تا 6صبح پلی‌استیشن بازی می‌کردم و ساعت 9 می‌رفتم تمرین، اما اگر الان ساعت 3صبح را ببینم، صبح می‌روم تمرین، مربی‌ام از همان راه دور می‌فهمد چون آنجا یک دنیا حرفه‌ای داریم و نگاه به یک ورزشکار متفاوت است. در ایران شرایط فرق می‌کند. در اینجا هم شاید یک ورزشکار به خاطر خودش، به خودش و حاشیه زندگی خودش توجه کند، اما نگاه کلی اینگونه نیست. بعضی‌ها اینجا به ورزش به عنوان یک منبع درآمد نگاه می‌کنند و بعد تفریح.

*یعنی در ورزش به جنبه‌های پول و شهرت آن نگاه می‌کنند؟

نکونام: بله، کسی می‌تواند به شهرت فکر کند که طرز تفکر درست داشته باشد و حرفه‌ای فکر کند؛ آن وقت به شهرت هم می‌رسد. نمی‌شود یک بازیکن، بازیکن خوبی نباشد و تلاش نکند و همان اول به شهرت آن فکر کند، وقتی که حرفه‌ای باشد می‌تواند به شهرت هم فکر کند. غیر از این دو، سه سال پول درمی‌آورد و بعد کم‌کم فراموش می‌شود.

*خانم اوتادی، شما چطور؟ آیا در سینما هم لازم است سختی بکشید یا بیشتر خوش می‌گذرد؟

اوتادی: قطعاً‌ خوب است و لذت دارد، اما سختی‌های زیادی هم دارد. بازیگری هم سخت است و این هم سختی‌ فیزیکی دارد و هم سختی روحی. در طبقه‌بندی شغل‌ها، بازیگری بعد از کار در معدن، دومین شغل سخت دنیاست. این یک استاندارد جهانی است و در ایران قطعاً‌ سخت‌ترین شغل است. در فوتبال بازیکنان فقط یک کار دارند و آن این است که بازی کنند، اما در کار ما، باید 10کار را با هم انجام بدهید. باید حواستان به جمله‌ای که می‌گویید باشد، باید در کاراکتر نقش بروی، باید حواست به صحبت‌های کارگردان باشد، با همه آن صحبت‌ها را پیاده کنی، باید حواست به گریم و لباست باشد، باید حواست به نور باشد؛ یعنی باید حواست به این همه چیز باشد و این قطعاً‌ فشار فکری زیادی دارد.

نکونام: فوتبال مصدومیت هم داردکه خیلی خطرناک است.

اوتادی: در بازیگری هم مصدومیت دارد. در بازیگری و سینما دو نفرکشته شدند، فوتبال که کشته نمی‌دهد. چندوقت پیش هم پوریا پورسرخ و ترانه علیدوستی نزدیک بود خدای ناکرده غرق شوند.

*می‌خواستم بگویم که در سینما هم آن کس که می‌رود دنبال عوارض شهرت، زود فِید می‌شود.

اوتادی: قطعا، قطعا. هر کس چه در فوتبال، چه در سیاست و چه در سینما دنبال شهرت باشد شاید آن را به دست بیاورد، اما اگر به کارش متمرکز نباشد هم آن شهرت را از دست می‌دهد و هم اعتبارش و خیلی چیزهای دیگر را.

*با این شرایط آیا باز هم از شهرت‌تان لذت می‌برید؟

اوتادی: قطعاً‌ وقتی عاشق کارت باشی در هر شرایطی لذت می‌بری.

*یک نکته دیگر در مقایسه فوتبال و بازیگری این است که عمر بازیگری در فوتبال کم است و عمر بازیگری در سینما زیاد.

اوتادی: عوضش فوتبالیست‌ها در یک سال به اندازه 10سال کار بازیگرها دستمزد می‌گیرند(خنده)

جایگاه‌های گاز CNG در معرض تعطیلی

قطع گاز برخی جایگاه‌های عرضه ( CNG ) سی‌‌.ان.‌جی در سطح کشور باعث ایجاد ازدحام بسیار زیاد در سایر جایگاه‌ها از جمله جایگاه‌های سوخت دومنظوره شده است. شرکت گاز ادعا می‌کند که قطع گاز جایگاه ها ناشی از بدهکاری آنهاست.

به گزارش «جام‌جم»، از حدود یکماه قبل تاکنون برخی جایگاه‌های عرضه سی.ان.جی در سطح کشور با قطع گاز روبه‌رو شده و بر این اساس بسیاری از شهروندان در کشور هم‌اکنون برای سوختگیری با مشکل مواجه هستند.

اجرای قانون هدفمند شدن یارانه‌ها در ابتدا اگرچه باعث خلوت شدن جایگاه‌های سی.ان.جی شد اما پس از پایان یافتن بنزین 100تومانی شهروندان و فروش بنزین به نرخ 400 و 700 تومان، شلوغی جایگاه‌های سی.ان.جی به شکل اولیه بازگشت. در حال حاضر، قطع گاز برخی جایگاه‌ها این ازدحام را دوچندان کرده است.

شرکت ملی گاز علت این قطعی را این گونه عنوان می‌کند: جایگاه‌داران به این شرکت بدهکارند و قبوض خود را پرداخت نکرده‌اند.

در مقابل، صاحبان جایگاه‌های سی.ان.جی می‌گویند درآمد آنها کفاف هزینه‌های‌شان را نمی‌دهد. هزینه بالای جایگاه‌ها منجر به بدهکاری تعداد زیادی از جایگاه‌ها به شرکت ملی گاز شده است. در این میان، شرکت ملی گاز نیز با توجه به نیاز شهروندان به این سوخت پاک و ارزان هیچ اقدامی برای جبران خلأ ناشی از تعطیلی جایگاه‌های سی.ان.جی بدهکار نکرده است.

روز دوشنبه محمد علی‌آبادی، سرپرست وزارت نفت از برخورد قانونی وزارت نفت با جایگاه‌های سی.ان.جی بدهکار خبر داده و گفته بود: بزودی مشکل این جایگاه‌ها به طور کامل مرتفع خواهد شد.

وی تصریح کرد: این بنگاه‌های اقتصادی باید نسبت به پرداخت مطالبات و بدهی‌های گازی خود به دولت اقدام کنند.

براساس این گزارش، پیشتر جواد اوجی، مدیرعامل شرکت ملی گاز نیز درخصوص پرداخت قبوض گاز توسط جایگاه‌های سی.ان.جی گفته بود براساس دستور رئیس‌جمهور تمام جایگاه‌های سی.ان.جی که نسبت به پرداخت به‌موقع مبالغ قبوض گاز خود اقدام نکنند، انشعاب گاز آنها به طور موقت قطع خواهد شد.

برخی از منابع خبری، اختلافات ایجاد شده در میزان فروش و مبالغ مندرج در قبوض گاز را دلیل اصلی استنکاف جایگاه‌داران از پرداخت اعلام می‌کنند و دلیل آن را ایراد در کنتورهای میترینگ (اندازه‌گیری گاز)‌ شرکت گاز می‌‌دانند.

بر این اساس اردشیر دادرس، رئیس سندیکای جایگاه‌داران سی.ان.جی در گفت‌وگو با فارس گفت: قطع گاز هم‌اکنون در استان‌های خراسان رضوی، خوزستان، قزوین، گیلان و تهران به یک معضل تبدیل شده است.

وی تصریح کرد که قطع گاز موضوعی جدی است و علت این است که کارمزد جایگاه‌داران توجیه اقتصادی ندارد و از این‌رو جایگاه‌ها در حال ضرر دادن هستند.

وی گفت: اکنون فروش 260 تومان گاز به ازای هر مترمکعب به جایگاه‌دار موجب می‌شود تا در عمل قیمت این گاز با محاسبه مالیات بر ارزش افزوده 270 تومان محاسبه شود در صورتی که جایگاه‌های بنزین از این مالیات معاف هستند.

دادرس درباره اختلاف میترینگ (اندازه‌گیری)‌ جایگاه‌ها با شرکت ملی گاز گفت: این اختلاف موجب می‌شود که یک جایگاه قبض 84 میلیون تومانی بابت پول ماهانه سی.ان.جی برایش بیاید در صورتی که تنها کمتر از 70 میلیون تومان گاز فروخته است.

وی تاکید کرد: شرکت ملی گاز اجازه داد تا 75 درصد از پول قبوض واریز شود تا در آینده تکلیف 25 درصد باقیمانده مشخص شود، اما برخی از شرکت‌های گاز استانی از پذیرش این دستور خودداری می‌کنند.

بر اساس این گزارش، ‌مجتبی شیخ‌بهایی، مدیر گازرسانی شرکت ملی گاز نیز در این خصوص گفته است: مجموع بدهی جایگاه‌های عرضه سی.ان.جی 250 میلیارد تومان است که بخشی از آن مربوط به دوره هدفمندی یارانه‌ها و به چند دوره زمانی و برخی نیز تنها به یک دوره زمانی مربوط می‌شود.

وی درباره بروز خطا در محاسبه میزان گاز فروخته شده در جایگاه‌ها و مبلغ مندرج در قبوض تاکید کرد: ممکن است خطای ناچیزی در این زمینه وجود داشته باشد که برای این منظور شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی در حال بررسی برای رسیدن به یک عدد ثابت به عنوان ضریب خطاست تا به نوعی جبران خسارات جایگاه‌داران شود.

با این حال با وجود پیگیری‌های صورت گرفته از سوی سندیکای جایگاه‌داران و شرکت ملی گاز، هنوز این اختلاف‌نظرها و مشکلات حل نشده و مردم در جایگاه عرضه سوخت با ازدحام زیادی مواجه هستند که با توجه به فصل گرما و صفوف طولانی، کلافه‌کننده به نظر می‌رسد

عکس های جدید و دیدنی از الهام حمیدی در یک عتیقه فروشی

تصاویر : خواب عجیب امام (ره) و شهادت دکتر بهشتی

امام خواب دیده بود عبایش سوخته، به بهشتی گفته بود مواظب خودتان باشید. می‌گفت از امام پرسیدم چرا؟ جواب داده بود: «آقای بهشتی شما عبای من هستید».

باشگاه جوانی برنا/ سید محمد حسینی بهشتی دوم آبان ???? در محله لُنبان اصفهان به دنیا آمد و در ? تیر ???? در تهران به شهادت رسید. او سیاست‌مدار و فقیه ایرانی و اولین رئیس دیوان عالی کشور پس از انقلاب ایران در سال ????، اولین دبیرکل حزب جمهوری اسلامی و نایب رئیس مجلس خبرگان قانون اساسی بود.

جملات زیر برداشت‌هایی از خاطرات افراد از شهید بهشتی است که در کتاب «صد و ده دقیقه تا بهشت» نوشته مجید تولایی عنوان شده است:

* «الان بهترین موقعیت است، برای کمک به پیروزی انقلاب، آمار شهدای 15 خرداد را بالاتر بگوییم، خیلی بالا، این ننگ به رژیم می‌چسبد». دکتر بهشتی بدون تعلل گفته بود «با دروغ می‌خواهید از اسلام دفاع کنید؟ اسلام با صداقت رشد می‌کند، نه با دروغ».

* مرد انگلیسی گفت «شما خیلی غیر واقع بینانه با مسایل برخورد می‌کنید. این طور جلو بروید تحریم می‌شوید». بهشتی گفت «انقلاب ما انقلاب آرمان‌ها است نه تسلیم به واقعیت‌ها. همان نان و پنیر برایمان کافی است».

* گفتند حالا که «مرگ بر شاه» همه‌گیر شده؛ شعار جدید بدیم. «شاه زنازاده است، خمینی آزاده است». آشفته شده‌بود. گفت: رضاخان ازدواج کرده، این شعار حرام است. از پلکان حرام که نمی‌شود به بام سعادت حلال رسید.

* به قاضی دادگاه نامه زده بود که: «شنیدم وقتی به ماموریت می‌روی ساک خود را به همراهت می‌دهی. این نشانه تکبر است که حاضری دیگران را خفیف کنی».

* (قبل از شهادت) از دیدار امام برمی‌گشت. رفته بود توی فکر. امام خواب دیده بود عبایش سوخته، به بهشتی گفته بود مواظب خودتان باشید. می‌گفت از امام پرسیدم چرا؟ جواب داده بود: «آقای بهشتی شما عبای من هستید».

                                                      تصاویر/ مجسمه های گلی پارسا پیروزفر

تایید حمله اراذل و اوباش به استخر زنانه در تهران

                                         ایمان یک عقرب ! + تصاویر تکان دهنده از خلقت خدا!

عقرب قبل از زایمان

پشت عقرب شکافته می‌شود تا بچه‌ها از آن خارج شوند

روز دوم هم بچه ها در حال خارج شدن هستند



روز سوم هم خروج بچه ها ادامه دارد



روز چهارم بچه ها خارج می‌شوند و پراکنده می‌گردند



روز پنجم؛ آخرین روز خروج بچه‌هاست و مادر همچنان پابرجاست



بعد از پایان یافتن وضع حمل، پشت عقرب همانند روز اول بر می‌گردد و درست می‌شود !

به گزارش آخرین نیوز به نقل از مهر، "دیوژن" فیلسوف بزرگ یونانی در قرن چهارم قبل از میلاد گفت: "زمان آینه جاودانگی است".

این نقل قول نشان می دهد که مفهوم زمان یکی از مهمترین دغدغه های بشر و الهام بخش بسیاری از اختراعات و اکتشافات بوده است.

یکی از تازه ترین پروژه هایی که در ادامه این دغدغه ذهنی بشر انجام شده، ساعتی به نام "ساعت 10 هزار ساله" (10,000-Year Clock) است که به نام "جف بزوس"، رئیس و بنیانگذار سایت آمازون ثبت شده است.

این ساعت که 60 متر ارتفاع دارد باید زمان را به مدت 10 هزار سال نشان دهد. این ساعت درحال حاضر در فاز ساخت در لابراتوارهای علمی است و قرار است در یک کوه قدیمی در "سیه را دیابلو" واقع در غرب تکزاس نصب شود. 

این ساعت از نظر حساسیت با ساعتهایی که میلیونها نفر در هر روز به مچ دست خود می بندند تفاوت دارد. به طوریکه این دستگاه غول پیکر و عظیم به جای اینکه در هر ثانیه جلو برود به مدت 100 قرن یا 10 هزار سال، هر 356 روز یکبار یک تیک کوچک خواهد کرد.

همچنین علاوه بر نشان دادن سالها به جای ثانیه ها این ساعت در عوض نشان دادن دقیقه ها و ساعتها به ترتیب قرنها و هزاره ها را نشان خواهد داد.

اولین اندیشه های این پروژه به سال 1995 زمانی که "دنی هیلیز"، مخترع آمریکایی اظهار داشت که می خواهد ساعتی بسازد که توانایی نشان دادن سالها را داشته باشد باز می گردد.

از آن زمان این پروژه در سایه باقی مانده بود تا 6 سال قبل که "جف بزوس" تصمیم گرفت هزینه های بخشی از آن را تامین کند.

به علاوه، بنیانگذار آمازون سایتی را راه اندازی کرد که در آن پیشرفت کار را نشان می دهد. درحال حاضر، فازهای پروژه سازی و طراحی این ساعت به آخر رسیده اند و اکنون قرار است ساخت قسمتهای مختلف آن که هر یک از آنها می توانند در نوع خود بی نظیر باشند آغاز شود.

براساس گزارش وب نیوز، همچنین تیمی که در این پروژه کار می کند جشنهایی برای سالگردهای بزرگداشت اولین و دهمین سال زندگی این ساعت را برنامه ریزی کرده اند و برنامه های نیز برای جشن تولد 100، 1000 و 10000 سالگی این ساعت را هم تدارک دیده اند.

جف بزوس در این خصوص توضیح داد: "ما این برنامه ها را به عنوان میراثی برای نسلهای آینده به یادگار می گذاریم."

از آنجا که این ساعت قرار است 100 قرن کار کند می تواند به مثابه یکی از مهندسی ترین آثار عصر ما برای آیندگان باشد.

امروز 27 ژوئن (6 تیر) مصادف با سالروز تولد کریستف کیشلوفسکی کارگردان فیلم‌های معروفی چون «آبی»، «قرمز»، «سفید» و «زندگی دوگانه ورونیکا» است.

به گزارش خبرآنلاین، سنگ قبر این کارگردان در ورشو در لهستان واقع شده و طراحی جالبی دارد. طراحی این سنگ قبر دو دست یک نفر را روی یک پایه سنگی نشان می‌دهد.

این دو دست حالت دستان کارگردانی را به خود گرفته‌اند که به صحنه موردنظر خود نگاه می‌کند تا قاب و زاویه دلخواهش را پیدا کند.